Alistair, wedle obietnicy udaje się do zamku Glamis w Szkocji. Nadzieja umiera ostatnia, a diuk jest zbyt zdeterminowany, by teraz się poddać.

Aimil uciekła z Londynu i wróciła do rodzinnego zamku Glamis w Szkocji. Nie spodziewa się jednak, że diuk spełni swoją obietnicę. Nie jest gotowa na spotkanie z mężczyzną, choć od momentu powrotu brakuje jej jego towarzystwa.

Co wydarzy się w Szkocji? Czy Alistair i Aimil szczerze porozmawiają? Czy będą mieli odwagę wyznać swoje sekrety? Jak zakończy się ta powieść?

Drugi tom był tak samo wspaniały jak pierwszy. Jestem zakochana w tej historii i już tak bardzo brakuje mi bohaterów. Minęło trochę czasu od skończenia dylogii, ale ja wciąż pamiętam te emocje. Idąc do pracy wybuchłam płaczem na środku ulicy i ciężko mi było rozstawać się z tą historią. Trudno mi sobie wyobrazić, że komuś ta historia mogłaby się nie spodobać. Myślę, że każdy znajdzie cokolwiek co go poruszy i chwyci za serducho. Czytajcie 🥹❤️

Alistair, wedle obietnicy udaje się do zamku Glamis w Szkocji. Nadzieja umiera ostatnia, a diuk jest zbyt zdeterminowany, by teraz się poddać.

Aimil uciekła z Londynu i wróciła do rodzinnego zamku Glamis w Szkocji. Nie spodziewa się jednak, że diuk spełni swoją obietnicę. Nie jest gotowa na spotkanie z mężczyzną, choć od momentu powrotu brakuje jej jego towarzystwa.

Co...

W końcu się doczekałam. Przebierałam nóżkami za każdym razem kiedy @ratajczak_autorka wspominała o postępach prac, o zczytywaniu szczotki, korekcie autorskiej i ostatnich poprawkach.

I jest kontynuacja najlepszego w mojej opinii romansu historycznego jaki wyszedł spod pióra rodzimej pisarki.

Nuvole Bianche : kontynuacja jeszcze bardziej wciągająca, jeszcze piękniej opisująca, jeszcze ciekawiej opowiedziana historia rozwijającego się uczucia pomiędzy szkocką wiedźmą i mrukliwym angielskim diukiem.

Tym razem poznajemy Aimil w jej naturalnym środowisku, w pięknych okolicznościach szkockiego zamku w Glamis. Jak na Szkocję przystało zamczysko jest ponure, zimowy krajobraz i błądzące duchy okraszają historię szczyptą gotyckiego mroku, ale wystarczy otworzyć drzwi, a znajdziemy się przed dającym światło kominku przy którym nawet sztywna postawa diuka nabiera miękkości i ciepła.
Jak każda rodzina nawet hriabiostwo w Glamis mają swoje rodzinne tajemnice i niedopowiedzenia, Alistair mierzy się z mroczną stroną swojej duszy, a Aimil ze strachem i z coraz głębiej wnikającym uczuciem do Anglika.

Kontynuacja historii rozwijającego się uczucia Aimil i Alistaira jest majstersztykiem wśród powieści kostiumowych nawiązujących klimatem do powieści Jane Austen czy serii o Bridgertonach. Cięty i dowcipny język bohaterów, jaskrawo zarysowane postaci, dziewiętnastowieczny klimat i ta odrobina gotyckiego sznytu czynią tę książkę po stokroć wartą przeczytania i zapamiętania.

Cieszę się, że spotkałam bohaterów. Mam nadzieję, że autorka zaskoczy czytelników kolejnymi równie wspaniałymi historiami.

W końcu się doczekałam. Przebierałam nóżkami za każdym razem kiedy @ratajczak_autorka wspominała o postępach prac, o zczytywaniu szczotki, korekcie autorskiej i ostatnich poprawkach.

I jest kontynuacja najlepszego w mojej opinii romansu historycznego jaki wyszedł spod pióra rodzimej pisarki.

Nuvole Bianche : kontynuacja jeszcze bardziej wciągająca, jeszcze piękniej...

Długo zastanawiałam się w jaki sposób napisać o tej powieści. Mam wrażenie, że każde słowo będzie niewystarczające, żeby dokładnie wyrazić uczucia, które wywołała we mnie na historia.
Mowa o „Nuvole Bianche” autorstwa Adrianny Ratajczak. Ta książka w tak wyborny, wspaniały i nieprzekombinowany sposób nawiązuje do XIX wieku, że na samo wspomnienie niektórych fragmentów czuję euforię!

Jeszcze kilka miesięcy temu zachwycałam się pierwszym tomem…w tym wypadku brak mi słów! To najwspanialszy romans kostiumowy, który nawiązuje do XIX wieku. Stylizacja językowa jest nieprzekombinowana, a idealne odwzorowanie ówczesnych klimatów aż prosi się o gromkie brawa.
Bohaterowie, których poznałam w pierwszym tomie nabrali jeszcze więcej blasku, a ich kreacja stała się jeszcze bardziej dojrzała.
Dodam jeszcze, że drugi tom wiąże się z wyprowadzką głównej bohaterki z Londynu do rodzinnej Szkocji. A tam…wrzosowe pustkowia, górskie krajobrazy. Co za klimat!

Mogłabym zachwycać się tą przesmaczną treścią w nieskończoność oraz wzdychać do przepięknego wydania. Fabuła jest dynamiczna, plastyczna i utrzymana w romantycznej atmosferze z nutką niepokoju kryjącego się w zimnych murach szkockiego zamku. Wspaniała kontynuacja doskonałej serii, która przypadnie fanom powieści Jane Austen!
Jestem dumna, że na naszym polskim podwórku mamy tak utalentowaną i świetnie zapowiadającą się Pisarkę! 💖

Długo zastanawiałam się w jaki sposób napisać o tej powieści. Mam wrażenie, że każde słowo będzie niewystarczające, żeby dokładnie wyrazić uczucia, które wywołała we mnie na historia.
Mowa o „Nuvole Bianche” autorstwa Adrianny Ratajczak. Ta książka w tak wyborny, wspaniały i nieprzekombinowany sposób nawiązuje do XIX wieku, że na samo wspomnienie niektórych fragmentów czuję...

To drugi tom serii. Dlatego ostrzegam tych, którzy nie czytali pierwszego tomu. Będę musiała zaspoilerować, przynajmniej w opisie.

Pierwszy tom kończy się ucieczką Ailmil z Londynu. Wraca ona do rodzinnej Szkocji. Diuk grozi, że pojedzie tam za nią. Trochę to trwalo, ale po czasie spełnia swoje groźby.

W Szkocji Ailmil okazuje się zupełnie inną osobą. Tu czuje się swobodnie. Na swoim miejscu. Nie musi się dopasowywać do miejsca czy towarzyszy. Pełni obowiązki pani domu. Jest wesoła, otwarta, dla każdego ma dobre słowo. Zupełnie inaczej niż w Londynie. To tylko pogłębia zainteresowanie Diuka.

Adrianna Ratajczak przeniosła nas do XIX wiecznej Anglii i stworzyła historię godną Jane Austen.

Diuk jest mężczyzną na którego wsparcie może liczyć każda kobieta. Jest dla Aimil opoką w obliczu problemów sporowadzonych na nią przez brata i ojca. Rozumie ją i chęć nauki którą wykazuję. Co odbiega od standardów w tamtych czasach.

W tej części czeka na Was trochę magii. To delikatnie zarysowany wątek w historii, ale bardzo ważny dla fabuły.

To drugi tom serii. Dlatego ostrzegam tych, którzy nie czytali pierwszego tomu. Będę musiała zaspoilerować, przynajmniej w opisie.

Pierwszy tom kończy się ucieczką Ailmil z Londynu. Wraca ona do rodzinnej Szkocji. Diuk grozi, że pojedzie tam za nią. Trochę to trwalo, ale po czasie spełnia swoje groźby.

W Szkocji Ailmil okazuje się zupełnie inną osobą. Tu czuje się...

Aimil i Alistair powracają!


Kontynuacja niesamowitego romansu historycznego.


Ona jest Szkotką i uparcie powtarzała, że nie zamierza poślubić Anglika. On jest z Anglii i nigdy nie zamierzał się żenić. A potem się poznali...
Ona przestraszona swoimi uczuciami ucieka do rodzinnego Glamis, gdzie ma nadzieję zapomnieć o angielskim diuku, jednak tęskna za nim okazuje się silniejsza.
Alistair oświadczył dziewczynie, że jej ucieczka nic nie da i przyjedzie za nią do Szkocji. Mimo wątpliwości jednak pełen nadziei udaje się do osnutego legendami szkockiego zamku, gdzie ma nadzieję zdobyć rękę swojej ukochanej szkockiej czarownicy.
Kiedy w końcu dochodzi do spotkania, nad ich głowami pojawiają się czarne chmury. Tajemnice rodzinne, sekrety, strach, upór i nawet duchy stają naprzeciw tej dwójki i ich miłości, jednak czy tym razem silne uczucie da radę tylu przeciwnością?


Jeśli połączyć powieści Julii Quinn, Diany Gabaldon i Jane Austen to powstanie coś niesamowitego i właśnie taka jest dylogia Białe Chmury.
Ze zniecierpliwieniem czekałam na kontynuację i oczywiście się nie zawiodłam.
Tym razem z pięknego Londynu przenosimy się do jeszcze bardziej urokliwej oraz malowniczej Szkocji i uwierzcie, że autorka świetnie oddała jej klimat. Ogromny plus za to. Od razu tutaj wspomnę o całej otoczce tajemniczości, które przywodzą na myśl stare i duże zamki, takie jak ten w Glamis.
Mamy tutaj legendy, historie o duchach. Do tego dochodzą różnego rodzaju sekrety rodzinne i tajemnice, które skrywają mury zamku. Po prostu jestem tym wszystkim jeszcze bardziej kupiona.
Uwielbiam, kiedy autorzy wplatają w fabułę te wszystkie historyczne dodatki, fakty i ciekawostki. To sprawia, że pod jakimś względem dana historia wydaje się trochę bardziej realistyczna.

No i na koniec nasi bohaterowie. Już w pierwszym tomie można było wyczuć łączącą ich więź, więc człowiek od samego początku z niecierpliwością czekał na ich happy end i za każdym razem, gdy ta dwójka napotykała kolejną przeszkodę na swojej drodze do szczęścia, czytelnik coraz bardziej utwierdzał się w przekonaniu, że ta miłość jest warta każdej przeciwności, każdemu zwątpieniu i warto pokonać wszystkie lęki, obawy i zawalczyć o to, czego się skrycie pragnie, bo gdzieś tam na niebie, niedługo mogą pojawić się wyczekiwane białe chmury.

Aimil i Alistair powracają!


Kontynuacja niesamowitego romansu historycznego.


Ona jest Szkotką i uparcie powtarzała, że nie zamierza poślubić Anglika. On jest z Anglii i nigdy nie zamierzał się żenić. A potem się poznali...
Ona przestraszona swoimi uczuciami ucieka do rodzinnego Glamis, gdzie ma nadzieję zapomnieć o angielskim diuku, jednak tęskna za nim okazuje się...

„Nuvole Bianche. Białe Chmury tom II” to książka, którą całe szczęście miałam pod ręką, gdyby tak nie było, byłoby mi trudno wyczekać dalszych wydarzeń. Miłość jest uczuciem gwałtownym, nieprzewidywalnym, dotykającym często osoby, którym się wydaje, że nie są dla siebie stworzeni. Wystarczy odrobina czasu i rozwoju relacji, kiedy okazuje się, że nie możemy sobie wyobrazić spędzenia czasu bez tej istoty, która potrafi wykrzesać z nas wiele dobrego. Adrianna Ratajczak stworzyła piękną dylogię, dla której warto stracić czas i głowę. Otuliła mnie tym wyjątkowym klimatem, sprawiając, że poczułam się, jakbym towarzyszyła głównej bohaterce w podróży, na którą się zdecydowała.
Główną bohaterką książki autorstwa Adrianny Ratajczak pod tytułem „Nuvole Bianche. Białe Chmury tom II” jest Aimil, dziewczyna postanowiła wrócić do domu, Londyn był zbyt tłoczny, gwarny i był w nim on. Duke Alistair, człowiek, którego kochała i bardzo mocno tęskniła. Pomimo obowiązków, rodziny i Glamis musiała podjąć kilka decyzji, które nie należały do łatwych. Alistair jest człowiekiem honorowym, składane obietnice są dla niego ważne, a to co poczuł do Aimil pchnęło go do tego, aby wyruszyć w podróż do Szkocji, a konkretnie do Dlamis, gdzie w pewnym zamku była ona. Czy miłość wystarczy, aby odzyskać to, czego się pragnie? Co zwycięży miłość, rodzinne sekrety, czy strach? Czy ta dwójka ma szansę na dobre zakończenie?
„Nuvole Bianche. Białe Chmury tom II” sprawił, że odłożyłam książkę z nostalgicznym uśmiechem przyglądając się pięknu okładki. Zawsze fascynowała mnie Szkocja, dlatego też z chęcią towarzyszyłam Aimil w rodzinnych włościach chłonąć urok tego miejsca. Adrianna Ratajczak porwała mnie na bal, abym zaznała dworskiego życia i była świadkiem zwieńczenia historii bohaterów. Bardzo podobał mi się rozwój bohaterów, ich relacji, zmuszenie do ryzyka, bo w końcu nagrodą było serce. W powieści akcja ma momenty przestoju, ale jakoś szczególnie mi to nie wadziło. Książka Adrianny Ratajczak ma taki klimat i zdążyłam się do tego przyzwyczaić. Wydanie jest przepiękne, szata graficzna książki współgra z pierwszym tomem dylogii, to uczta nie tylko pod względem lektury, ale i wizualnym.„Nuvole Bianche. Białe Chmury tom II” to romans historyczny, który zdobył uznanie wielu czytelniczek. Adrianna Ratajczak poprowadziła narrację z punktu widzenia głównych bohaterów, co pomogło jeszcze bardziej wczuć się w ich dylematy i lepiej zrozumieć. Historia Aimil i Alistaira potrafi chwycić za serce i trzymać w napięciu do ostatniej strony.

„Nuvole Bianche. Białe Chmury tom II” to książka, którą całe szczęście miałam pod ręką, gdyby tak nie było, byłoby mi trudno wyczekać dalszych wydarzeń. Miłość jest uczuciem gwałtownym, nieprzewidywalnym, dotykającym często osoby, którym się wydaje, że nie są dla siebie stworzeni. Wystarczy odrobina czasu i rozwoju relacji, kiedy okazuje się, że nie możemy sobie wyobrazić...

Przepiękna. Delikatna. Nietuzinkowa miłosna historia z tak idealnie oddanym klimatem, że zbierałam szczękę z podłogi...
~
Aimil wraca do rodzinnego Glamis. Próbuje się odnaleźć w codzienności, która nie jest dla niej łatwa przez natarczywe myśli związane z pewnym angielskim diukiem. Natłok obowiązków nie jest w stanie wyrzucić go z głowy Meli.

Alistair postanawia podjąć próbę i przyjechać do szkockiego zamku, by upewnić się co do uczuć Aimil. Chce również podjąć ważny krok, jednak z pewnych względów sprawa zaczyna obierać całkowicie inny kierunek niż początkowo przypuszczał...

Rodzinne tajemnice i sekrety mogą przysporzyć kłopotów. Czy jest szansa na to, że w końcu nadejdą białe chmury?
~
Jejku... Dawno nie czytałam czegoś tak...
Nawet nie wiem, jak to ująć. Czegoś tak pięknego, wdzięcznego, subtelnego. Historia Aimil i Alistra jest niezwykła. Jestem zauroczona totalnie i już wiem, czym były zachwycone inne czytelniczki, bo na bieżąco czytałam recenzje innych.
~
Bohaterowie wykreowani fantastycznie 🥹 Zakochałam się bez dwóch zdań. Uwielbiam. Uwielbiam. I jeszcze raz uwielbiam. Czułam, że ich historia była taka inna, naznaczona, prawdziwa niż te często opisywane i oklepywanie na jedno kopyto w obyczajówkach/romansach, które są ostatnio nam serwowane. Tutaj czuć było tę inność. To piękne, czyste zrodzone uczucie. Zwroty akcji, relacja bohaterów i XIX - wieczny klimat zapierał dech.

Jeszcze koniecznie muszę dodać, że jestem zachwycona opisami, które stworzyła nam tutaj w tej serii autorka. Coś wspaniałego! Czułam się tak, jakbym sama przeniosła się do XIX - wiecznej Szkocji. Adrianno - idealnie okryłaś klimat tej powieści. W punkt.

Rewelacyjnie było przenieść się w kompletnie inny świat, epokę wraz z bohaterami. Dołączam do grona zachwyconych recenzentek. Polecam.

Przepiękna. Delikatna. Nietuzinkowa miłosna historia z tak idealnie oddanym klimatem, że zbierałam szczękę z podłogi...
~
Aimil wraca do rodzinnego Glamis. Próbuje się odnaleźć w codzienności, która nie jest dla niej łatwa przez natarczywe myśli związane z pewnym angielskim diukiem. Natłok obowiązków nie jest w stanie wyrzucić go z głowy Meli.

Alistair postanawia podjąć...

Troche wymęczone.

Troche wymęczone.

#reklama @gorzka.czekolada.wydawnictwo

O odrobinie nadziei. Porozmawiajmy.

To piękna opowieść o akceptacji. O łamaniu konwenansów i drodze do prawdziwej miłości. O niedopasowywaniu się do schematów i pracy nad realizacją najskrytszych marzeń.

Piękne opisy miejsc, które niemal przenoszą w czasie. Autorka niezwykle przyjemnie odwzorowuje realia lat ówczesnych dla bohaterów. Szkocja, na której obszarach dzieje się akcja ma w sobie wiele tajemnicy i melancholii, a przy tym w sposób niezwykły angażuje i niemalże pochłania uwagę czytelnika.

Aimil nie porzuciła swojej ambitnej postawy, wręcz przeciwnie poznajemy jej pragnienia, plany i marzenia, które nie mieszczą się w ramach tego, co wypada kobiecie czy też idealnej kandydatce na żonę. Aimil nie jest ideałem na rynku matrymonialnym, a przynajmniej nie dla wszystkich – choć Ally ma co do tego inne zdanie. I dzięki mu za to!

W książce ważną rolę odgrywają wojenne wspomnienia nękające diuka we śnie i na jawie, o których opowieści są dla salonowych słuchaczy fascynujące, natomiast dla Alistaira stanowią koszmar i mroczną przeszłość, o której wolałby zapomnieć.

Ta dylogia to piękny romans historyczny. Chwytający za serce elegancją tamtych czasów, subtelnością i klimatem. Ma w sobie urok, który tworzy wyjątkową historię.

Pamiętaj, proszę, że to bezpośrednia kontynuacja, więc warto zachować kolejność czytania.

[materiał reklamowy we współpracy barterowej]

#reklama @gorzka.czekolada.wydawnictwo

O odrobinie nadziei. Porozmawiajmy.

To piękna opowieść o akceptacji. O łamaniu konwenansów i drodze do prawdziwej miłości. O niedopasowywaniu się do schematów i pracy nad realizacją najskrytszych marzeń.

Piękne opisy miejsc, które niemal przenoszą w czasie. Autorka niezwykle przyjemnie odwzorowuje realia lat ówczesnych dla...

Romans historyczny? Jesteście na tak czy wręcz przeciwnie?

Moja odpowiedź brzmi: Tak. Zwłaszcza iż drzemie we mnie typowa dusza romantyczna przed którą tak się wzbraniałam 🙈

Dlatego dzisiaj pragnę wam opisać w kilku słowach o przepięknie wydanej, zapierającej dech w piersiach drugiej części "Nuvole Bianche.Białe chmury"

~Po ostatnich wydarzeniach z pierwszego tomu, Aimil wraca do rodzinnego domu w Glamis.
Miejsca, które ma pozwolić dać upust emocjom związanym z pewnym młodym, mężczyzną...jednak rzeczywistość jest zupełnie inna, a myśli nie przestają wciąż krążyć wokół aniegielskiego diuka - tęsknota bierze górę nad uczuciami...

Alistair tak łatwo się nie poddaje, dlatego wyrusza w podróż do Londynu, aby zawalczyć o rękę swojej "szkockiej czarownicy", a tym samym zjednać sobie jej bliskich

Niestety nie jest takie proste jak mogło by się wydawać, gdyż na światło dzienne wychodzą skrzętnie skrywane tajemnice, obawy, a nawet chwile zwątpienia...

Czy nad nasza para bohaterów pojawia się jeszcze białe chmury?

~ Kochani cóż to była za przepiękna, a zarazem subtelna historia miłosna...moja dusza romantyczna po dziś dzień nie jest jest w stanie wyjść z zachwytu nad tym co stworzyła dla nas sama autorka 🥰
Jak dla mnie jest to dylogia, która przerośnie oczekiwania niejednego czytnika.

~Adrianna Ratajczak w drugiej części "Nuvole Bianche. Białe chmury" po raz kolejny udowodniła nam że nie ma sobie równych, oddając w nasze ręce ducha X|X wiecznych czasów, co wraz z przepięknym, melodyjnym językiem, w akompaniamencie niezwykle realistycznych, urzekająco pięknych, opisów pozwoliło nam niczym bierny widz, przemierzać zadziwiająco tajemnicze, a zarazem piękne mury zamku w Glamis.
To wszystko wraz z barwnymi bohaterami, których nie sposób -"nie lubić" oraz niebywałym, magicznym klimatem i wzruszającym zakończeniem, stworzyło pełną emocji, porywającą opowieść, od której nie sposób się oderwać.
~Dlatego jeśli tak ja uwielbiacie seriale kostiumowe, historie osadzone w dawnych epokach, czy znaną wszystkim rodzinę Bridgertonów, to ta dylogia jest wprost stworzona dla was❤️
Gwarantuję wam, że ta niebanalna powieść rozgrzeje wasze serca do czerwoności! Pokochacie ją tak mocno tak jak ja!
Fani Jane Austen będą ukontentowani z zawartości!
Polecam wasza J.K.

Romans historyczny? Jesteście na tak czy wręcz przeciwnie?

Moja odpowiedź brzmi: Tak. Zwłaszcza iż drzemie we mnie typowa dusza romantyczna przed którą tak się wzbraniałam 🙈

Dlatego dzisiaj pragnę wam opisać w kilku słowach o przepięknie wydanej, zapierającej dech w piersiach drugiej części "Nuvole Bianche.Białe chmury"

~Po ostatnich wydarzeniach z pierwszego tomu, Aimil...